Fina

Fina

“Fina tiña un don. Dende moi lonxe chegaban homes e mulleres a consultarlle os múltiples problemas cotiáns. Cruzaban Ribademuros e chegaba á súa aldea, Casal do Rei, onde ela sempre estaba disposta a recibilos.

Falaba moi pouco. Só os escoitaba, escudada tras as súas grandes lentes de pasta, cun asomo de sorriso nos beizos. Cando remataban de expoñer os seus problemas, ás veces un pouco antes, xa caían na conta do que tiñan que facer. Quedaban espidos diante dela. Observando o seu rostro amable e, conforme ían falando, notaban como lles facía ver os autoenganos e as maldades internas que os enleaban.

Daban as grazas, ás veces deixaban algún agasallo, e marchaban”

Antón Campelo: “A dorna de Tambo e outras narracións”

Mujeres

"El emperador Conrado III había puesto cerco a Güelfo, duque de Baviera y, pese a las viles y cobardes compensaciones que se le ofrecieron, no quiso transigir a otras condiciones más suaves que permitir la salida de las mujeres que permanecían asediadas junto al duque, con el honor salvo, a pie y llevando encima lo que pudieran. A éstas se les ocurrió, con magnánimo corazón, cargar a hombros a maridos e hijos, y al duque mismo. El emperador, muy complacido al ver la nobleza de su ánimo, lloró de satisfacción y mitigó la violencia de la enemistad mortal y suprema que había profesado contra el duque; y a partir de entonces los trató humanamente, a él y a los suyos."

Michel de Montaigne: "Los ensayos"

Políticos

"A imaxe do Poder xa non nos vai servir sequera coma representación virtual, e os políticos xa non se acomodan sequera á súa función noxenta que nos evita a tódolos demais a desagradable proximidade corrupta e contaxiosa do poder que utilizan contra nós. A súa sorrinte euforia confiada nas bondades do Estado protector e represor de soños, envelleceu moi mal, por certo. A septicemia invádeos. Actores fracasados, charcuteiros flatulentos, mediocres avogados, charlatáns de taberna sevillana, ou entusiastas ben ou mal intencionados cheos de insónio e da ebriedade do poder, ¿que máis ten? ¿E pra que os queremos realmente? Como lle dicía o Coello a Alicia: 'O que importa é saber quen manda'"

Lois Pereiro: "Modesta proposición e outros ensaios"